Podpis pod zdjęciem

Podpis pod zdjęciem nie jest oczywiście elementem kompozycji. Odgrywa jednak dużą rolę w odbiorze przez widza. Dobry opis, czytelny, ułatwia widzowi odbiór treści przekazywanych przez zdjęcie. Natomiast zły opis może wypaczyć intencje autora, wprowadzić w błąd bądź pozbawić sensu kompozycję, czyniąc dobre zdjęcie bezużytecznym i niezrozumiałym.

Fotografia naukowa i użytkowa

W przypadku zdjęć naukowych, np. entomologicznych, spotykamy zwłaszcza wśród amatorów infantylne i nic nie mówiące podpisy w stylu: jakiś motylek, czy jakiś robaczek. Taki podpis pod zdjęciem przekreśla całkowicie jego wartość i świadczy o autorze bardzo źle. Również w przypadku fotografii technicznej podpis ma takie znaczenie; nie wystarczy dobrze sfotografować układ pomiarowy wobuloskopu, ale również należy podpisać, co i w jaki sposób jest mierzone na zdjęciu. Oczywiście fotograf nie musi wiedzieć wszystkiego, ale jeśli fotografujemy coś dla kogoś, tym bardziej jeśli jesteśmy amatorami, to znaczy miłośnikami fotografii, powinniśmy dowiedzieć się, co jest na naszym zdjęciu, aby bezbłędnie przybliżyć przedmiot widzowi.

Paź królowej (Papilio machaon)

Fotografia estetyczna

Tutaj najlepiej jeśli zdjęcie nie potrzebuje podpisu i bez niego jest jednoznaczne. Wtedy podpis np. pod zdjęciem przedstawiającym górnika, to znaczy człowieka w ubraniu roboczym, z kilofem, umorusanego węglem, jest zbędny. Więcej, podpis pod takim zdjęciem brzmiący: górnik, jest rażący oczywistością. Jeśli jednak na myśli mamy jakiegoś konkretnego górnika i podpiszemy go imieniem lub imieniem i nazwiskiem, stanowiskiem, lub opisem czynności, którą ten górnik wykonuje na zdjęciu, taki opis ma sens i wprowadza nowe informacje.

Abstrakcje

W poszukiwawczej fotografii kreatywnej, operującej w większym stopniu grą plam, fakturą, niż dosłownym obrazem, raczej unika się podpisów. Pozwala się widzowi na jak najbardziej dowolną interpretację dzieła.

Seria zdjęć

Zwielokrotnienie motywu podstawowego zdjęcia ułatwia widzowi właściwe odczytanie treści serii, zatem często seria zdjęć nie wymaga dodatkowego opisu, chociaż czasem może naprowadzić widza na właściwą interpretację.

Jeden z cykli pochodzący z wystawy pod tytułem "Puste miejsca"

Fotoreportaż

W tym przypadku podpis jest bardzo ważny, a niejednokrotnie jest rozbudowany. Zawiera uzupełniające informacje dotyczące np. miejsca wydarzenia, czasu czy głównych bohaterów. Również istotny jest w fotoreportażu tytuł. Powinien być możliwie krótki, najlepiej jednowyrazowy.

Bibliografia:
Paweł Wójcik, Kompozycja obrazu fotograficznego, Warszawa 1990

Cyfrowe parametry obrazu fotograficznego

Fotografia w postaci cyfrowej posiada parametry określające jej wielkość - chodzi o rozdzielczość i wielkość fizyczną. Zanim przejdę do do tych parametrów, postaram się przybliżyć, w jaki sposób fotografia jest zapisywana jako plik cyfrowy. W przypadku plików zdjęć mamy do czynienia z grafiką rastrową, a to z kolei oznacza, że obraz jest stworzony na postawie siatki pionowo-poziomej odpowiednio kolorowanych pikseli na monitorze bądź innym urządzeniu wyjściowym, np. na wydruku z drukarki. Oczywiście opisana metoda przedstawia zapis obrazu nieskompresowanego. W rzeczywistości jest to nieco bardziej skomplikowane, nam chodzi jednak o zasadę.

Wracając do fotografii, nasz plik cyfrowy ma rozdzielczość w pikselach, posiada również rozdzielczość dpi (dla druku), ppi (wyświetlaną na monitorze), oraz ma też fizyczną wielkość np.: w centymetrach.

Jak to ugryźć? W zasadzie jest to proste. Posiadając dwa z powyższych parametrów możemy obliczyć trzeci. Podsumowując:

• Rozdzielczość w pikselach
• Rozdzielczość dpi (dot per inch) lub ppi (pixel per inch) 
• Wielkość fizyczna

Przykład: mamy kwadratowy obrazek, który wydrukowany będzie miał wielkość fizyczną 25,4 cm x 25,4 cm. Dla równego rachunku użyję wielokrotności cala przeliczonego na centymetry. Więc mamy pierwszy parametr: wielkość fizyczną. Teraz zakładamy, że skoro chcemy zdjęcie wydrukować, to powinniśmy użyć rozdzielczości, czy może w tym przypadku lepiej użyć określenia gęstości zadruku 300 dpi czyli 300 punktów na cal. I teraz każdy cal długości krawędzi naszego obrazka ma 300 punktów, długość boku ma 25,4 cm a więc 10 cali, co oznacza, że nasz obrazek ma rozdzielczość 3000 px x 3000 px.

Proste?

To teraz odwrócimy zadanie. Mamy zdjęcie z aparatu Nikon D3100 w pełnej rozdzielczości dla tego modelu (4608 px x 3072 px) i chcemy wiedzieć, jaki maksymalnie uda nam się wydrukować obrazek z zachowaniem rozdzielczości dpi nie mniejszej niż 300. Dzielimy krawędź przez wartość zadanej rozdzielczości dpi. Wychodzi 15,36 x 10,24. Ale to jeszcze nie są centymetry. To dopiero cale. Należy przeliczyć na centymetry, więc mnożymy przez 2,54. Wychodzi 39,01 cm x 26,01 cm. Więc powyższym aparatem jesteśmy w stanie wykonać całkiem duże odbitki bądź wydruki z zachowaniem doskonałej jakości.

Parametry tego samego pliku graficznego przy rozdzielczościach dpi: 72 (typowa do wyświetlania na ekranie) oraz 300 (do druku). Jak widać zmienia się fizyczna wielkość obrazu.