Jest to parametr określający ilość światła potrzebną do poprawnego naświetlenia błony. Wszędzie w tej chwili używa się czułości ISO (od nazwy International Organization for Standardization czyli Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna).
Czułość podawana w ISO z kolei zawiera czułość w jednostkach ASA (American Standards Association) oraz DIN (Deutsches Institut für Normung). W historii fotografii pojawiały się jeszcze inne normy dotyczące czułości błon lub błon i papierów, np GOST (ros. Государственный Стандарт), czy nasz rodzimy system CUK (nazwa od instytucji, która ustanowiła tę jednostkę: Centralny Urząd Kinematografii) nigdzie indziej niż w naszym kraju nieznany. Zarówno GOST jak CUK nie dały się łatwo przeliczać na inne jednostki. Związek Radziecki pozostał przy swoim systemie, natomiast w Polsce w 1964 roku ustanowiono nowe jednostki, mianowicie: PN oraz °PN. PN odpowiada skali ASA, natomiast °PN odpowiada DIN. Na szczęście całe to zamieszanie mamy już za sobą. Natomiast jeśli ktoś ma radziecki światłomierz wyskalowany w GOST, można go używać przeliczając np na ASA. Podstawowe wartości w tabelce poniżej.
ASA
|
DIN
|
GOST
|
6
|
9°
|
5,5
|
12
|
12°
|
11
|
25
|
15°
|
22
|
50
|
18°
|
45
|
100
|
21°
|
90
|
200
|
24°
|
180
|
400
|
27°
|
360
|
800
|
30°
|
720
|
1600
|
33°
|
1440
|
 |
| Radziecki światłomierz światła ciągłego Sverdlovsk 6 Na skali czułości widać: GOST/ISO. Najwyraźniej Rosjanie uznali że różnica jest na tyle mała że można ją pominąć. |
Bibliografia:
Andrzej Voellnagel, Fotoleksykon dyskusyjny, Warszawa 1984
Gerhard Teicher, Fototechnika, Warszawa 1982
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz